De Sheridan’s kende ik uit mijn jeugd, de mooiste buks die er bestond en bij de dump in Hilversum waar ik woonde, heb ik als knulletje vele uren kwijlend en dromend bij het rekje met buksen gestaan….tot groot vermaak van het personeel…
Jammer genoeg was mijn moeder zo verstandig om kleine Sunny geen buksen te geven…na een dag of wat een leenbuks gehad te hebben van een vriendje, een el Gamo 68 die ik nu gelukkig zelf ook bezit, voorzag ze menig aanslag op de WA verzekering…
Een blik op haar kastje op zolder vertelde haar dat de schade niet beperkt zou en kon blijven tot haar geliefde jeugdkast…ze vreesde terecht voor menig boze buurman of vrouw…als ik nu nog bij haar ben, tel ik het aantal gaatjes wat er in zit…de stille getuigen van mijn absolute voorliefde voor buksen!
Een buks bleef taboe, laat staan een pompbuks!
Een ander vriendje had verdikkeme wél een Sheridan voor zijn verjaardag gehad( in 1980 was de wereld nog niet zo spastisch over luchtbuksen en kreeg je als kind die dingen gewoon) en daar hebben we als mannetjes van 12 samen als een dolle aan staan pompen om er een blikje mee te door boren…hoe vaak ik mijn vingertjes tussen pomphout en loop heb gehad…denk dat ik een nieuwe had kunnen kopen als ik een euro voor elke keer kreeg…hoe vaak ik niet gillend heb gestaan als dat kl@tehout mijn nagels ongewild kleurde….mooi maar wel blijven schieten, he?
Maar zoals vermeld, bleef het bij dromen en het af en toe er mee mogen schieten bij anderen…een Streak was en bleef verboden terrein bij ons thuis…net als alles dus wat schoot op lucht.
In de jaren van mijn puberteit en studie, ging mijn geld onverstandig genoeg op aan het uitbundig vieren van vrijheid in kroeg of club, duiksport en feesten…wie heeft dat niet gedaan… Daarna sloeg het noodlot onverminderd toe, buksen kwamen in mijn leven en ik geef mijn moeder nu nog steeds de schuld van mijn Sheridan verslaving…”als ik er toen 1 had gemogen……”u kent het wel…
Helaas waren een buks op een flat of in een klein achtertuintje geen goede combinatie…ik had er wel 1 maar kon me niet uitleven…tot de aankoop van het eerste huis!!!
In 2011 kreeg ik na 42 jaar eindelijk een tuin…12m meter achtertuin lijkt weinig maar was als het Paradijs voor mij……
Al snel kocht ik mijn eerste echte buks, een compleet groentje in de tegenwoordige wereld van luchtschieten.
Ik genoot direct van mijn hervonden passie en nieuwe hobby en de Weihrauch HW35 heeft menig blikje lood weggehoest in mijn achtertuin.
Menig object eindigde zijn bestaan in mijn schiethoek, maakte eigenlijk niet uit wat het was…
Toen de heren van het programma Eigen Huis & Tuin later in 2014 de boel kwamen aanleggen, kwam er nog menig geëxecuteerd object uit de grond te voorschijn uit de grond, meermaals doorboord met vele pellets……die gezichten waren goud waard!
Maar dat was later, eerst stond er in 2012 plotsklaps een kennis voor mijn deur…hij had mijn passie voor buksen gezien en had een Sheridan Silverstreak en vroeg zich af of ik daar toevallig belangstelling voor had…het antwoord laat zich raden!
Het was een plaatje en het nikkel blonk als een hondekulletje in de maneschijn( oud gezegde van wijlen mijn geliefde vader) en de tranen in mijn ogen klotsen als het IJsselmeer tegen de Afsluitdijk!
Gelukzalig streelde ik deze pracht tot mijn vriendin er jaloers van werd….helaas had die knurft er maar 1 pellet bij gegeven dus het testschot was kort en hevig…de prijs was, zelfs voor 10 jaar terug, zeer netjes en geld en buks wisselden van eigenaar…
En toen ging het los…uren op fora en internet gezocht naar alles wat over Sheridan te vinden was….tunnelvisie in het leven, alles uitsluitend gericht op Sheridan en een roze wolk van verliefdheid op mijn buks die mijn dagen vulde…
Tot mijn Zilveren Schatje op een kwade dag wat ademnood kreeg…zware paniek, hij doet het minder en heb er pas hooguit een doosje of 10 doorheen gepompt!
Nou ja, zoals alles in het leven heeft ook een Sheridan soms wat aandacht nodig, zeker als hij al een jaar of 35 oud is…
Paniek al om maar hmm, had ik niet ergens in mijn zoektocht iets gelezen over iemand die ze reviseerde?
Verdomd, onder de favorieten opgeslagen stond iets…Sheridanreparaties.nl.
Meteen even gemaild en snel antwoord retour van ene meneer Henstra, de buks zou een revisie goed kunnen gebruiken en ik kon hem opsturen.
Qua prijs viel het me alles mee dus de Silver Streak naar Limburg gestuurd en een week niet kunnen slapen van spanning
Ja, ik weet het maar zo ben ik dan weer maar heb al gehoord dat menig Sheridan liefhebber zenuwachtig is zijn buksen uit handen te geven…
Na een week kwam hij terug…pompen en…man man man…wát een verschil!
(Toen nog) Meneer Henstra gemaild en bedankt voor deze revisie, ik was in de wolken…de buurt wist meteen weer dat hij er was…in een woonwijk is het niet de stilste buks om te hebben but who cares? Nou, ik in ieder geval niet!
Met deze eerste revisie en mailtje werd een traject en vriendschap opgestart die al 10 jaar voort duurt.
Via mijn kameraad kreeg ik in 2013 een volledig afgeleefde BlueStreak in handen en na lang twijfelen en uitvoerig overleg met No, heb ik besloten hem kaal te trekken en er een koperen ploert van te maken.
Ook deze ging naar Klimmen maar in tegenstelling tot de volledig gereviseerde SilverStreak, kreeg ik deze volledig gestript terug zodat ik aan een schuurproces kon gaan beginnen…
Hoeveel uur ik er niet aan heb staan werken met Scotch&Brite rode schuurpads……ik weet het niet meer maar het waren veel, heel veel uurtjes die ik dromend van een GoldStreak heb door gebracht in mijn werkplaatsje…
Een vriend van me heeft toen als grapje de half kale buks over zijn polijstschijf gehaald en daarmee was mijn lot bezegeld!
Het gepolijste stuk van de buks blonk als goud en er was geen ontkomen meer aan……koortsachtig werd elk vrij moment besteed aan het volledig polijstklaar maken van mijn Streak!
Ondertussen had ik een zeer levendige mailwisseling met Klimmen….kilometers tekst over de voortgang van project gingen naar het bekende mailadres en werden liefdevol en trouw beantwoord…ik kan aardig praten en schrijven en naar wat ik begreep, werd er uitgekeken tot het volgende epistel in de digitale brievenbus viel.
In dat mailtraject en het plezier daarvan, werden me een nieuw setje hout voor onder de buks ter beschikking gesteld alsmede meerdere onderdelen die er heel veel beter uitzagen dan wat er onder -en op de Streak zaten.
Het houtwerk heb ik ook nog gedaan onderwijl, schuren, schuren en nog een schuren.
Daarna op aanraden van Meester No de boel in de kolfolie en gekookte lijnzaad olie gezet en, na de tip van Haagse vriend, een half uur kolf en pomphout gemasseerd.
Zo, die is ook flink wappie zul je denken, olie in je kolf masseren, spoort die lange niet helemaal?
Goed, niet helemaal dan maar geloof me, lijnzaad olie hardt uit door warmte en als je je kolf goed masseert, of ok dan wrijft, ontstaat er wrijvingswarmte tussen je handen en het hout en dat heeft een super uitwerking op de olie…de boel is meteen vochtdicht en ziet er, zelfs na 8 jaar, nog steeds prachtig uit!
En toen, ja toen was mijn Streak zover dat hij in zijn geheel gepolijst kon worden….soppend van hemelse zaligheid heb ik naast mijn kameraad gestaan toen hij zijn werk deed op de polijstschijf en toen hij klaar was, kon ik maar aan 1 ding denken……deze buks zou niet GoldStreak gaan heten maar Goldfinger( jaja, zoals de film van die bekende spion) want niet alleen blonk hij als goud, had hij goud gekost aan werk en uren maar zou hij voor mij goud waard zijn, zo mooi kwam hij er uit!
Direct na thuiskomst mail naar Limoboland gestuurd dat er een pakketje aankwam waar hij zijn best op mocht gaan doen….
Nou, dat heeft No geweten….met witte stoffen handschoentjes( No Jackson, yeah, I’m bad….) heeft hij de boel aangepakt.
Hij durfde geen vingerafdrukje op het messing te zetten…de revisie en montage namen meer tijd in beslag zodat hij dagen minder aan karper vissen( zijn tweede hobby) kon besteden…het weekend ging al op om Sunny happy te maken!
Uren heeft No zitten priegelen totdat er een heel fijn eindresultaat op zijn werkbank lag…hij vertelde dat hij dubbel zo als de dood was dat er een krasje op kwam als dat hij normaal al is bij jullie en mijn andere Sheridans…en net zo trots op zijn werk als ik het op het mijne was, ging hij met mijn Goldfinger op de foto.
Dit is de foto die je terugziet onder de kop “Wie ben ik” op deze site….No in zijn nopjes met een zeer bijzonder stukje werk!
(Stiekem ben ik daar best wel rete trots op….hoeveel mooie Sheridan’s zijn er wel niet maar deze was blijkbaar erg bijzonder, zo bijzonder dat hij op zijn voorstelpagina mag prijken!
Waar ik ook helemaal trots op ben, is dat mijn geliefde Goldfinger zo bijzonder is dat hij op deze site een eigen topic heeft gekregen!
Ik zal er voor zorgen dat er nog een zooitje mooie foto’s bij komen te staan die de hele ontwikkeling van het project mooi neerzetten).
Uiteindelijk na 2 emotioneel uitputtende weken van wachten en berichtgeving in de gaten houdende, kwam het verlossende mailtje dat het pakket verstuurd was….en toen mijn Goldfinger binnen was, kun je je voorstellen hoe onder de indruk ik was!
Niet alleen van het geheel dat nu daadwerkelijk in elkaar zat maar ook van de prachtige onderdelen zoals trekker, trekkerbeugel en keep die er op zaten!
Het was werkelijk alsof No nog even zijn Doos van Pandora had opengetrokken voor me om er net even dé finishing touch aan te geven…de slagroom op de Limburgse kersenvlaai!
De buks is niet alleen een plaatje om te zien maar schoot ook nog eens als nieuw! Ik was werkelijk geheel in de zevende .20 Hemel!!!!!
Zo mooi om te zien en hij schoot weer net zo fijn als mijn Silverstreak, vakwerk!
Sindsdien zijn er al heel wat Sheridan’s bij No geweest en elke keer geniet ik van de mails, telefoontjes en zijn werk.
Hoewel er in Nederland nog wel meer mensen zijn die Sheridan’s reviseren, gaan mijn pronkstukken alleen maar naar No, dan weet ik hoe er mee omgegaan wordt en ik weet dat het originele onderdelen zijn die er in gaan…er is momenteel veel namaak op de markt en dat moet ik niet.
Ik heb hier nog een C Series staan die No heeft gedaan met een aantal onderdelen die in eigen beheer zijn geproduceerd omdat de originelen niet meer te krijgen zijn.
Op zijn verzoek hem uitbundig te testen, heb ik volmondig ja gezegd….heb een paar armen als Schwarzenegger van het pompen en ben een godsvermogen aan lood armer but….het ding doet het na honderden schoten nog gewoon zoals hij binnen kwam en ik gewend ben van Meester Henstra.
En geloof me, ik heb hem echt mishandelt….25 x opgepompt en een nacht weggezet, een week op dikke druk weggezet, na 20 x pompen schieten en noem maar op….dat hij het nog steeds goed doet, zegt wel iets over No en zijn liefde voor de Sheridan en hoe hij werkt…
Is dit een reclame voor No?
Van mij niet, als iets me niet bevalt hoor je dat meteen….ik sta niet bekend om de filters tussen mijn hersenen en stembanden hoor ik vaak.
Maar als ik iets mag schrijven over hoe ik er over denk, dan geef ik mijn menig….en die valt gewoon verrekte goed voor deze Yoda van Neerlands pompbuks minnende Yedi’s!
Komen er hier nog meer Sheridan’s die ter revisie naar het verre Klimmen vertrekken?
Jazeker, sterker nog heeft hij ondertussen ook nog een bak onderdelen van me omgetoverd tot een prachtige Silverstreak!
Dit exemplaar had ik gekocht en was op sterven na dood maar No heeft haar weer kunnen reanimeren.
Ze was er zo slecht aan toe dat zelfs No het donker in zag maar…hij heeft haar weer tot leven kunnen wekken en zo een Silverstreak kunnen behouden voor het nageslacht…al heb ik zelf dan geen kinderen maar tegen de tijd dat ik seniel wordt, is er vast weer een echte liefhebber van deze prachtige buksen.
Ook liggen er nog een EB20 en C Series te wachten op de TLC van No maar nu ga ik persoonlijk eens langs…ik woon in de kop van Noord Holland en No in het verre zuiden maar ik heb het er voor over….na 10 jaar zo’n band te hebben, wil ik je graag eens in het echt zien!
Hou de koffie in de aanslag maar beter nog No, vooral je werkplaats met onderdelen!!
Pomp ze en grttz Sunny
Wauw gaaf stuk heel mooi geschreven je voelt de passie.
Prachtig mooi project geworden, ook mij heb je aangestoken met het virus van sheridan inmiddels al een redelijk bijzondere verzameling opgebouwd.
Ook wij chatten over onze passie je bent een prachtig mens en ben blij je te leren kennen.
Ook ik heb verschillende Sheridans laten reviseren met een goed resultaat.
Groetjes Shine
Had mijn trouwe Sheridan Benjamin al sinds mijn 12′ maar die had echt wat TLC nodig na meer dan 50 jaar plezier.
No heeft hem vakkundig en super snel wee voor decennia goed gemaakt zodat na mijn 4 kinderen nu ook de kleinkinderen er van kunnen genieten (onder wakend oog van Bompa!) Hartelijk dank, No. Top service!